dwuwozowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ich stulać płochliwie. Nawet się nie obejrzał, gdy — jak się to zdarzyło, w dodatku o zmierzchu i samochód jechał na dużych światłach, widocznych z daleka jak dwa wielkie oka, na drodze za Rozłuczem i na zakręcie, trochę strachu, no i nic, samochód wojskowy minął ich tabor dwuwozowy z trzecim koniem idącym luzem na lince — szofer zatrąbił. I co z tego? Febus stąpał krokiem niemal hieratycznym, jakby stale do rytmu, który może utkwił mu w głowie — dawne lata, gdy wspięty na tylne nogi tańczył pod melodię Straussowskiego walca Nad pięknym modrym Dunajem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kuś­niewicz, Andrzej 1994. Dzieła. Lekcja martwego języka, Łódź : Wyd. Łódzkie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.