dwuwiekowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Że po dwuwiekowym z górą jarzmie Krzyżaków, deputaci ziemi Chełmińskiej i miasta Torunia roku 1454, stanąwszy w Krakowie przed tronem Kazimierza Jagiellończyka, te między innemi w błagalnej swej mowie wyrzekli słowa: „aby niemi od wspólnej ojczyzny niegdyś oderwanymi, a dziś powracającymi nie wzgardził, ale przyjął jako wiernych poddanych swoich.“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Polkowski, Ignacy 1873. Żywot Mikołaja Kopernika, wyd. 2, Gniezno : Druk. J. B. Langiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.