dwufrontalny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Łuk Konstantyna w Rzymie dwufrontalnego i czterofrontalnego, jako budowla 1-, 2-, 3-przelotowa, o masywnych słupach połączonych sklepieniem kolebkowym i dźwigających pełną attykę, stanowiącą podstawę dla rzeźb. W czasach nowoż., oprócz naśladowania wzorów rzym., pojawiły się rozwiązania o podporach kolumnowych i płaskim przykryciu belkowym, nawiązujące do propylejów greckich...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
WEP PWN 1962-1970. Wielka encyklopedia powszechna PWN. T. 1-13, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.