dionizyjsko-boski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ruchem powstałym w VI w. p.-n.e. w Tracji i rozprzestrzeniającym się później na całą Grecję, w którego centrum znajdował się bóg Dionizos oraz jego kapłan Orfeusz. Łączy się tu mistyka z ascezą. Za pośrednictwem swej duszy człowiek bierze udział w rzeczywistości dionizyjsko-boskiej, a za pośrednictwem ciała — w tytaniczno-ziemskiej. Ciało więzi ducha. Duch skazany jest przez nie na nieustanną wędrówkę w coraz to nowych ciałach...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Baudler, Georg 1995. Bóg i kobieta. Historia przemocy, seksualizmu i religii, przeł. A. Baniukiewicz, Gdynia : Uraeus
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.