diglosja

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jeśli Baltruśaitis nie potrafił w swoim czasie spojrzeć na obcy język i poezję od wewnątrz, to język litewski i poezję litewską również w pewnym stopniu odczuwał od zewnątrz. Musiał studiować litewskie gramatyki i słowniki. Na co dzień poeta częściej mówił po rosyjsku, bo język litewski traktował jako niepowszedni, sakralizowany (tego rodzaju odmiany bilingwizmu nazywamy diglosją). Niemniej powrót do języka, którym mówił w dzieciństwie, dawały mu podwójny status — „swojego” i „gościa”. I ta dwoistość wzbogaciła jego zasoby poetyckie. Kultura rosyjska okazała się dla poety kompleksem tekstów, poprzez które widział on teksty kultury litewskiej. Język stawiał opór — musiał wyszukiwać ukryte rezerwy, aby...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Pollak, Seweryn (red.) 1975. Przekład artystyczny. O sztuce tłumaczenia. Księga druga. Praca zbiorowa, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.