córunia

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Zamiast co pomóc, odwdzięczyć się, to jeszcze tak! Co by sobie człowiek na stare lata odpoczął, wytchnął, kości rozprostował, to nie ma co do gęby włożyć, i jeszcze się córunia zjawi, żeby się też podzielić! Póki dobrze, to się ani nie wspomni, ale jak bieda przyciśnie, to jakże, przecie są, to niech dają! A czy jest na to, ani zapytać! Zjawi się i już. A obtargane to, a chude, jakby przez te lata na żebry chodziło! Nic dziwnego, że cię tam na służbie trzymać nie chcieli! Jak to wygląda!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wasilewska, Wanda 1955. Pisma zebrane. T. 1. Oblicze dnia. Ojczyzna. Ziemia w jarzmie, Warszawa : Wyd. MON
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.