cza-cza

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Ano, jakże: robią wciąż te — jak się to po waszemu nazywa — duety. I wciąż po italiańsku: czi-czi i cza-cza; istne sroki. Jak zaczną wyciągać tony, to aż człowieka mdli. Ten cały Panszyn i ta twoja... A wszystko poszło nad podziw szybko i gładko; już się tu czuje niby krewniaczka, całkiem swobodnie. Nie ma się zresztą czemu dziwić: pies — i ten szuka ciepłego kąta; a po cóż uciekać, jeśli nikt nie wygania...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Turgieniew, Iwan 1953. Z pism. Rudin. Szlacheckie gniazdo, przeł. J. Dmochowska, J. Jędrzejewicz, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.