chustecka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W gwarach ten typ zdań trwa z całą siłą, przykładów można by podać mnóstwo, jak np. szczęśliwy ten wojak, co on do dom przyjdzie; naraję ja tobie do młodej macierzy, co ona d jeść da; wywija chustecką, co ja mu ją dała; syny i córka przyjechali, co ich bez tyle lat nie widziała; mają dzieweczkę, co ją sobie namawiają; czapka... co to jeździł w niej na łowy; mosteczek bardzo połamany, co ja po nim chodzował; oto jest miluchna, coch u nićj przebywał; oprowadziła go po wsyćkich piwnicach, co (*w których’) ino piniądze były; chusteckę, com ('którą-m’) de otarła; nadesła chałupę, co tam byli zbójnicy; zaśli do jedny chałupy, co (‘w której’) im gazda dał baranka; nieszczęśliury ten ganeczek, com (‘na którym-em’) str odia swój wianeczek...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Abdański, Adam 1982. Romans z miasteczkiem, Łódź : Wyd. Łódzkie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.