bękart

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wymyślił je na zgubę i starszych i młodzi. Zalewały świat dawny występki i grzechy, Ale z nich djabeł jeszcze nie miał dość pociechy, Nie dość bydła zgromadzał do swojćj obory, Nie dość mu było jeszcze Sodomy, Gomory, Nie dość Rzymu dawnego zbrodni i rozpusty, I okrucieństw Cezarów i trucizn Lokusty, Nie dość, że ludzie w złości zaciekli, zajadli, Już od początku świata zabijali, kradli, Żony mężów zwodziły, rodziły bękarty, — Więc djabeł cóż wymyślił? ot wynalazł karty...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Koźmian, Stanisław Egbert 1872. Pisma wierszem i prozą. T. 2, Poznań : Księgarnia J. K. Żupańskiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.