birbanteria

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 324 Pamiętniki — tom II dził to do Anglii, to do Paryża, to do Petersburga, niby to robił jakieś studia po świecie, zabierał zawsze ze sobą listy polecające z Ministerstwa Spraw Zagranicznych, aby potem mógł opowiadać, że dwa tygodnie przepędził na wsi u lorda X lub Y, że z prezydentem rzeczypospolitej francuskiej rozmawiał w kwestii robotniczej lub że z rosyjskim ministrem finansów Wittem grał w wista w klubie. Najdziwaczniejszą był on mieszaniną pyszałkowatości, próżności, birbanterii, szlachetczyzny, zręczności, a nawet rozumu. Człowiek nieobliczalny, o którym się nigdy nie wiedziało, jak w danym razie postąpi...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Chłędowski, Kazimierz 1957. Pamiętniki. T. 1-2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.