beztaktowość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) sam Moscheles opowiada w swoich pamiętnikach. Moscheles, muzyk wytrawny, ale starszej daty, wychowany w szkole ścisłego klasycyzmu, jaki reprezentował jego profesor Albrechtsberger — swego czasu nauczyciel jeszcze Beethovena — nie mógł oczywiście zrozumieć w zupełności i przejąć się romantycznym genjuszem Chopina; sąd jego jednak o nim, a zwłaszcza o jego grze, jest charakterystycznym i cechującym dobrą wolę i chęć oddania sprawiedliwości swemu młodszemu koledze. „Jego gra ad libitum — pisał w owym czasie do żony — która u wielu jego naśladowców przechodzi w beztaktowość, u Chopina jest tylko jedną z więcej miłych oryginalności wykonania“. Wspominając dalej o dyletancko twardych modulacjach (I) kompozycyj jego, których swem klasycznem uchem nie mógł wprost ocenić, pisze: „porywa cię on niby śpiewak, nie troszczący się o akompanjament, a posłuszny jedynie własnemu uczuciu. Jednem słowem jest on unikatem pomiędzy pianistami całego świata“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Opieński, Henryk 1925. Chopin, wyd. 2, Lwów ; Warszawa : Książnica-Atlas
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.