bezformia

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) apoteozą tego, co młode, niedojrzałe, pozbawione formy. Krytyk przytacza słynne wyznanie Gombrowicza: „Mój stosunek do Polski wynika z mego stosunku do formy — pragnę uchylić się Polsce, jak uchylam się formie” \ Właśnie w bezformii narodowej Gombrowicz dostrzega swą szansę jako artysta. Podobnie jak u Gombrowicza, określenie polskiej osobliwości stało się według krytyka u wielu autorów osobistym hobby literatury trudnej, uczonej. „Czy to nie wiele?” — zapytuje Błoński w konkluzji całego szkicu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Graszewicz, Marek, Kolbuszewski, Jacek (red.) 1988. Kultura, literatura, folklor. Prace ofiarowane Profesorowi Czesławowi Hernasowi w sześćdziesięciolecie urodzin i czterdziestolecie pracy naukowej, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.