bez-imienny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i w absolutnym nagłosie). Wbrew bezpodstawnemu domniemaniu Benniego, jakoby i w wyrażeniu „profesor informuje” lub w takich wyrazach złożonych, jak „bezimienny” (= bez-imienny) świadczyło o dwóch rzeczywistych, samoistnych fonemach, w istocie należy uznać dwie wąskie, niezaokrąglone samogłoski tak polskiego, jak i rosyjskiego języka za uwarunkowane zewnętrznie warianty jednej i tej samej jednostki dystynktywnej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Jakobson, Roman 1989. W poszukiwaniu istoty języka. Wybór pism. T. 1-2, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.