bernardyn-rubacha

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) zindywidualizowanym stylu. Póki kompozytor był młodszy, siły mu dopisywały, a podróże czy jakieś przygody życiowe zachęcały do korespondencji, listy Moniuszki odznaczały się żywością i werwą. Pociąga w nich swada i rubaszność, humor godny typowego kwestarza litewskiego, takiego np. bernardyna-rubachy, który po zakończeniu kwesty wracał z baranami do klasztoru. Zmyślił o 'nim Moniuszko w jednym z listów do żony z roku 1851 przednią facecję, podaną z rozmachem i fantazją, choć — zgodnie z poetyką gatunku — nie we wszystkich szczegółach wykwintną. Gdy Moniuszko-rubacha brał pióro...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
RLit - Rocznik Literacki (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.