arcybiegły

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wania przede wszystkim wszystkich tajemnic rzemiosła. Jego pierwsze analizy utworów cudzych, cała korespondencja z Czeczotem dotycząca korekty Dziadów traktują te rzeczy z punktu widzenia ściśle fachowego, interesują się każdym ustępem, nie c o? pytając, ale jak?, — kiedy zaś czuł się już w swoim rzemiośle nie tylko arcybiegłym, ale i arcytwórczym, to wtedy nie tylko mocą swego twórczego natchnienia się upajał, ale i na tę biegłość swoją patrzył z radosnym podziwem. „Kochał swe dzieci wieszcze” nie tylko dlatego, że były wieszcze, ale i dlatego, że były piękne. I choć się skarżył na to, że „język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie” i że słowa jego są tylko „jak ziemia nad połkniętą niewidzialną rzeką” — („Z drżenia ziemi czyż ludzie głąb nurtów docieką?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Ujejski, Józef 1963. Romantycy, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.