agnacyjny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 15 J. Matuszewski (Aqua abrenuntiationis, s. 184, przyp. 7), stwierdzając możliwość retraktu potomkow zbywcy przez kobietę słusznie zauważył, że „jeśli retrakt pozostaje rzeczywiście w związku z ustrojem rodowym, stwierdzić musimy, że ród nasz musiał być co najmniej agnacyjno-kognacyjny“. Uzupełniając tę uwagę J. Matuszewskiego — po stwierdzeniu, że retrakt kobiety jest instytucją młodszą — trzeba by powiedzieć, że „ród“ najpierw był agnacyjny, w dalszym natomiast rozwoju agnacyjno-kognacyjny. Wydaje się, że to ostatnie pojęcie jest w ogóle nie do przyjęcia: skoro rozmaite uprawnienia „rodowe“ mogły przechodzić na potomków przez kobiety (tacy zaś mogliby się siłą rzeczy wykazać przynależnością do wielu „rodów“), to tym samym przestawały one być uprawnieniami „rodowymi“. Dziedziczenie kobiet, jak i uprawnienia z tym związane, mogły być więc jedynie siłą destruktywną dla organizacji „rodowej“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
CzPHist - Czasopismo Prawno-Historyczne (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.