skrzypka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i rozkoszując się polskością widoczną dokoła. Skrzypko mego dzieciństwa, rodzinny Lublinie, z majestatycznymi bramami, z królewskim zamkiem, ze starym rynkiem jak tutejszy, z ogrodami i sadami, z trębaczem miejskim, z Michałem, starą niańką, kucharką otyłą jak Barbakan. Jakże mam nie pamiętać, nie kochać. Grajże mi, stara skrzypko — właśnie tę Przepióreczkę — melodię mojego serca...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Czekalski, Eustachy 1958. Czarodziejskie skrzypce. Opowieść o Henryku Wieniawskim, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.