ocienić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Rozmowny, wesoły, bawił on wszystkich swemi opowiadaniami i nieprzerwanym ciągiem anegdot. Z sędzią osobliwie nieustannie gwarzył o dawnych czasach. Drugiego emigranta zwano Pan Adam. Byłto przystojny mężczyzna, z twarzą bladą, ocienioną gęsto spadającemi na ramiona włosami, z czarnem ale rzewnem i jakby na wpół przyćmionem tęsknotą okiem, które zdradzało długie cierpienia i duszę przy samem rozwiciu smutkiem zasnutą. Przez lat kilkanaście we Francyi jako inży...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Koźmian, Stanisław Egbert 1872. Pisma wierszem i prozą. T. 2, Poznań : Księgarnia J. K. Żupańskiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.