kultysta

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) KULTYZM [łac.], kulteranizm [hiszp.], kierunek dominujący w barokowej poezji hiszp. XVII w.; celem zwolenników k. było stworzenie elitarnego języka poetyckiego; ich wyszukana poezja kryjąca błahe treści w przepychu ornamentów (kultyści sięgają do zużytej już tematyki bukoliczno-mitologicznej), odznacza się obfitością latynizmów, spotęgowaniem obrazowości i dynamiki; prekursorem k. był F. de Herrera, gł. jego przedstawicielem L. de Góngora...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
WEP PWN 1962-1970. Wielka encyklopedia powszechna PWN. T. 1-13, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.