zatarabanić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jacek stał teraz przy sierżancie Rybackim. Tamburmażora poniesiono... Stał, stał dopiero co przy nim i nagle z nóg go ścięło. Jacek zęby ściskał — a ledwie pałeczki mógł w ręku utrzymać, ledwie mógł powstrzymać się od bębnienia. Niczego więcej nie pragnął, o niczym innym nie myślał —- jeno byle zatarabanić i runąć tam, w te dymy i ognie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Gąsiorowski, Wacław 1957. Dobosz woltyżerów. Powieść historyczna z epoki napoleońskiej, Warszawa : Nasza Księgarnia
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.