stumanić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) tknął drżącemi palcami policzków i czoła — były zimne i wilgotne. Wstrząsnął się i ostatnim wysiłkiem woli rzucił na poduszkę. Długo dygotał w febrze, aż wreszcie sen ściszył dreszcz i czucie stumanił. Zbudziła Witana jasność dnia i krzątająca się po pokoju matka. Dzień rozjaśnił mu nieco umysł, precz przepędził straszące widzenia, odjął natomiast prawie zupełnie władzę fizyczną...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Żyznowski, Jan 1924. Kamienie ugorne. Powieść, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.