nieprzegłosowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) polski, jest zupełną dowolnością. To samo dotyczy, tylko w większym stopniu, formy mietła, która objęła całą Polskę, poza Mazowszem (bez wschodniej części, ale za to z Mazurami i 'Warmią) na wschodzie a północno-zachodnią Wielkopolską i przeważną częścią Pomorza na zachodzie. Dokładne (choćby takie jak w MAGP) zasięgi przegłosowych i nieprzegłosowych form słów piorun i piołun przyczyniłyby się do wyjaśnienia problemu, ale to, co wiemy o tych słowach do dziś, nie wystarcza do budowy przekonywających hipotez. Stawianie hipotez roboczych nie tylko nie jest szkodliwe, ale przeciwnie, bardzo pożyteczne. Tak jest też z hipotezą postawioną przez H. Kotulską-Skulimowską. Ale trzeba pamiętać, że jest to tylko hipoteza...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Stieber, Zdzisław 1974. Świat językowy Słowian, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.