dowić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) grana* i cytryny*, — i t. d. Wreszcie — powrót do domu: Zbaraski, okryty chwałą, przybywa do Warszawy, gdzie «panu swemu uczyni relacyją*, poczerń, ^ważniejszy nad Etnę ciężar z piec złożywszy, — pełen sławy, do swej się wróci Końskiej Woli*; niebawem «srogie siostry* ostatniej przędze mu dowiły*, ale «póki Arklur pożenie* złote gwiazdy swoje, — z ust ludzkich nie wynidzie sławne imię twoje*. Taka jest w krótkości treść poematu. Posiada on niemałą wartość, jako najciekawszy, najżywszy, najbardziej malówniczy z nielicznych w literaturze staropolskiej opisów podróży...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.