brukotłuk

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) bruk, z niem. Briicke, ‘trotuar’, i w Rydze tego co u nas znaczenia (por. rosyjsk. rnostowaja, ‘ulica moszczona’, ‘brukowana’); »żyć »a bruku«, brukowy, brukowiec, brukować; brukotłuk; u ludu przestawiają rw w wr: »na burku*, jak //«r& z druku, co w 17. wieku i w piśmie uchodziło; AwrA: u nas już w 15. w...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brückner, Aleksander 1989. Słownik etymologiczny języka polskiego, wyd. 5, Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.